mədxul — ə. qüsurlu, eyibli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
naqis — ə. 1) tam olmayan; əskik; 2) qüsurlu, eyibli, nöqsanlı; 3) riyaziyyatda: çıxma işarəsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tənqid — ə. 1) görülmüş işin yanlış və qüsurlu cəhətlərini aşkara çıxartma; 2) müəyyən bir əsəri qiymətləndirmə; 3) müəyyən bir əsərin nöqsanlarını demə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ayıblı — sif. Aybı olan, nöqsanlı, qüsurlu. Ayıblı bir söz danışan yoxdur. M. Hüs.. // İs. mənasında. <Vaqif:> Elə dərd də orasındadır: «Öküzün inildəməkdən qarnı quruldar». «Ayıblı aybını bilsəydi, heç dünyada ayıb olardımı?». Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşük — sif. 1. Vaxtından əvvəl doğulmuş, yarımçıq. Düşük uşaq. // is. Vaxtından əvvəl doğulan uşaq. Yeddiaylıq düşük. 2. Aşağıya düşmüş, sallanmış, düşmüş. 3. məc. Alçaq, dəyərsiz, qüsurlu, biçimsiz, yöndəmsiz, nöqsanlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyib — is. <ər.> 1. Utanılacaq hal və ya hərəkət; nöqsan, kəsir, qüsur. Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyiblər tapdılar. M. F. A.. Eybimizi çulğalamışdı aba; Hər nə gəlirdi boşalırdı qaba. M. Ə. S.. Həqiqət, ər və arvad Bahadıra… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyibli — sif. Eybi, nöqsanı, çatışmazlığı, qüsuru olan; nöqsanlı, qüsurlu. Eyibli adam. Eyibli şey. – Özün insaf elə əfkarına, ətvarına bax; İstəməzsən yazam, öz eyibli kirdarına bax. M. Ə. S.. Gül badamın çopuru dərin olsaydı da, üzünü eyibli etməzdi;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kasıb — sif. <ər.> 1. Heç bir var dövləti olmayan, ehtiyac içində yaşayan adam, yoxsul (varlı, dövlətli əksi). Kasıb adam. – Kasıbdı, bayquşdu, yoxdu bir zadı; Heyif zəhmətinə, haqqı sayına. A. Ə.. Müsəlmanlar kasıbdırlar, qeyri millətlərdən çox… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəm-kəsirli — sif. Kəm kəsiri olan; nöqsanlı, qüsurlu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
naqis — sif. <ər.> 1. Tam və mükəmməl olmayan, yarımçıq, natamam, əskik. Naqis kitab. Naqis məktub. – Çağırdı yarımı əğyar, qaldı ülfəti naqis. S. Ə. Ş.. 2. Eyib və qüsuru olan; nöqsanlı, eyibli, qüsurlu. Cahangir ağa zəif iradəli, naqis ağıllı,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti